Digital ve hemen arkasından mobil dönem ve onun getirdiği yeni yaşam şekli bütün itirazlarımıza ve direnişimize karşın hayatımızın içine girdi ve yerini aldı. İlk dönemlerde bu yeni kanallar gençlerin işidir ben asla bulaşmam halimden memnunum diyen 25+ nesil şu anda kullanımda lider konuma geçerken, üzerine zorla atılan bu topla şaşkına dönen ve çaresiz topa sarılan gençler artık bir miktar sıkılmış ve bıkmış halde yeni heyecanlar, yeni mutluluklar arama yolundalar. Oysa bizim sorumluluk duygusu yüksek büyüklerimiz zor alıştıkları bu yeni iletişim düzenine gün geçtikte daha sıkı sarılarak alışıldık yaşam ve iletişim şekillerini hızla ve kontrolsüz bir şekilde değiştiriyorlar. Değiştirmeme gibi bir şansları var mı diye sorarasanız bence yok. Hayat öyle bir hızlandı, zaman o kadar çabuk geçiyor ki gün bittiğinde hala daha bitiremediğimiz birçok iş, cevap veremediğimiz mailler, mesajlar, yetişemediğimiz okul toplantıları, görüşemediğimiz arkadaşlar, bir yığın cevapsız aramalar ve saat gece 12.00... İşte tüm bu telaş artık 7/24 açık olan internet ve mobil kannallarımızdan bize akan YAP, BITIR, CEVAPLA şeklindeki taleplerden ve akşam 19.00 dan sabah 07.00 ye kadar ‘’aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor’’ diyemememizden kaynaklanıyor. En büyük korkumuz ben kapatayım da patronum kapatmazsa, servis verdiğim kurum ve kişiler çalışırsa, ya durum acilse vs. vs. Eskiden de acillerimiz vardı ama geceleri erişimimiz yoktu ev telefonu dışında ve ölmüyorduk değil mi?
Bir de yönettiğimiz bunca şey yetmezmiş gibi sosyal medyadaki hesap yönetimlerimiz var.’’Instagram’a resim koymak mecburi, facebook a birkaç post eklemeden olmaz, haa birde twitter var herkes benden benden haber bekler’’.
İşte tüm bu telaş arasında en büyük zararı gören ise ruhumuzun besin kaynağı ‘’ilişkilerimiz’’. Ertenenen sevgi mesajları, dostunun en yakın arkadaşının cevapsız kalan aramaları, whats-up mesajları, cocuğunun sana bin kez anlatıp senin onu beynindeki tüm odalar tıka basa dolu olduğu için dinlesen de anlayamadığın duyguları, vakitsizlikten unuttuğumuz sıcak ev davetleri ve sohbetleri, bu hafta sonu olmaz doluyum ama iki hafta içinde mutlaka buluşuruz diye ertelediğin binlerce ilişki vs. vs. Ok kalpten çıkmak üzere, gitti gidiyor nidaları cabası. Beslenmediği için büyümeyen aşklar, sevgiler, ilişkiler. Tabii bir de yüksek dolum kapasitesi sebebiyle ‘’error’’ veren beyin fonksiyonlarımızı saymıyorum. Nerdeyse dün yediğimiz yemeği hatırlayamaz haldeyiz.
İşte tam bu sırada artık hayatımızı bu yeni kanalların elimizden almasına izin vermeden düzene koyma zamanıdır diyorum. Duygusal dünyamızı koruyarak, ilişkilerimizin o nefis lezzetini ve aceleye gelmeyen sohbetlerin tadını hatırlayarak derin bir nefes alarak düşünelim. Ertelemelerin az olduğu, erişimin daha kontrollü olduğu, içimizdeki tatmin ve doluluk duygusunun daha yoğun olduğu zamanlara gidelim. Ha gayret hala tam olarak kokusu burnumuzdan gitmedi. Yapabiliriz. İstersek ve karar verirsek Digitalleşmenin tüm nimetlerinden de faydalanarak alışkanlıklarımızı ve e-kimliğimizi yönetebilir özgür alanlar yaratabiliriz. Bunu yapabildiğimizde yani 360 derece hayatı bir bütün olarak @erteleme den yaşayabildiğimizde herşey farklı olacak biliyorum.
Bu alışkanlığı yaymanın tam sırası. Çocuklarımız, aşklarımız, dostlarımız, ilişkilerimiz ama herşeyden önce ruhumuz elden gitmeden önce.............
